από τον Δήμαρχο Καλύμνου

Κάλυμνος 31 Δεκεμβρίου 2012

Ώρα μηδέν για τη χάραξη Εθνικής Στρατηγικής.

                                                                                  
 Του Δημήτρη Διακομιχάλη

                                                                                       
Δημάρχου Καλυμνίων

Ο εξ ανατολών κίνδυνος που θεμελιώθηκε ως το αμυντικό δόγμα της Χώρας μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974 από τον Κων/νο Καραμανλή και στη συνέχεια από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ανέδειξε την αναγκαιότητα θωράκισης του τόξου ΘΡΑΚΗ – ΑΙΓΑΙΟ – ΚΥΠΡΟΣ. Σε αντιπερισπασμό, λόγω της ανεπάρκειας των ελληνικών κυβερνήσεων, η Τουρκία χρησιμοποιώντας με πολλή δεξιοτεχνία τους Έλληνες μουσουλμάνους των περιοχών αυτών θεμελιώνει τις επεκτατικές της θέσεις σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων κατά παράβαση των όρων της Συνθήκης της Λωζάνης. Η παγίωση των συνόρων που η συνθήκη της Λωζάνης προσδιόρισε, καθώς και η προστασία των θρησκευτικών μειονοτήτων που κατοχύρωνε, έχει ήδη διαβρωθεί από την διελκυστίνδα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αφού η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας τα τελευταία πενήντα χρόνια αποσκοπεί στην αναθεώρηση της ανωτέρω Συνθήκης. Αντίθετα η Ελλάδα τη Συνθήκη αυτή την σεβάστηκε και τήρησε τους όρους της με εντιμότητα και συνέπεια.

Αποτέλεσμα αυτής της διαφορετικής συμπεριφοράς των δύο Χωρών είναι στην μεν Τουρκία να μην κατοικούν παρά ελάχιστες χιλιάδες επισήμως καταχωρημένων Ελλήνων, στη δε Ελλάδα η μουσουλμανική κοινότητα να έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στην πολιτική ζωή της Χώρας μέσα από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, να εκλέγονται βουλευτές, οι οποίοι μάλιστα εκμεταλλευόμενοι την ιδιότητά τους, να υποκινούν σε απείθεια και ανυπακοή κατά του Ελληνικού Κράτους το μουσουλμανικό πληθυσμό της Θράκης.

Και δυστυχώς οι Ελληνικές κυβερνήσεις και το αρμόδιο Υπουργείο των Εξωτερικών διαχρονικά είναι απλοί θεατές στα όσα συμβαίνουν, με αποτέλεσμα ο εκάστοτε Τούρκος Πρόξενος στην Κομοτηνή δρώντας εντελώς ανενόχλητος και εκτός των αρμοδιοτήτων του, όπως αυτές ορίζονται από τη Συνθήκη της Βιέννης, δημιούργησαν έναν παρακρατικό μηχανισμό που επιβουλεύεται την ακεραιότητα της Πατρίδας μας. Ένας μηχανισμός που τώρα έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές του στα Δωδεκάνησα (Ρόδο και Κω) με την πρόσφατη επίθεση στις 7 Νοεμβρίου που δέχθηκε ο Νόμιμος Ιμάμης στη Ρόδο Χασάν Καρά Αλή από τον Τούρκο υπήκοο Sunusi Misiroğlu και τον Ιλτέρ Μέτσο απεσταλμένο στη Ρόδο του Ψευδομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μέτε, επειδή δεν υποχωρούσε υπέρ του παρακρατικού που ήθελε να τοποθετήσει εκεί η Άγκυρα.

Και το ερώτημα είναι πώς έφτασε ο Misiroğlu στη Χώρα μας; φυσικά αξιοποιώντας την άρση της βίζας για τους Τούρκους κατόχους των ειδικών διαβατηρίων (πράσινα διαβατήρια) που αποφασίστηκε το 2010 στα πλαίσια λειτουργίας του «Ανώτατου Ελληνοτουρκικού Συμβουλίου Συνεργασίας». Αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας είναι να μη γνωρίζουν οι ελληνικές αρχές ποιοι κρατικοί υπάλληλοι της γειτονικής Χώρας εισέρχονται στην Ελλάδα. Συμφωνία που σίγουρα η Ελλάδα πρέπει άμεσα να επανεξετάσει. Το περιστατικό αυτό είναι ενδεικτικό της απόπειρας από πλευράς Τουρκίας να δημιουργηθεί στη Ρόδο – Κω μια κατάσταση παρόμοια με αυτή της Θράκης, δηλαδή δομών που οδηγούν σε περιχαράκωση τους Μουσουλμάνους Έλληνες και επιτρέπουν στην Άγκυρα να επιδιώκει να παρεμβαίνει  σε ζητήματα που θα έπρεπε να ρυθμίζονται με σχετική ευκολία από την Ελληνική Πολιτεία. Αυτή η προσπάθεια της Άγκυρας να στήσει μειονοτικό ζήτημα στη Ρόδο και την Κω εκτός της Θράκης που το επιχειρεί εδώ και πολλά χρόνια δια του Προξενείου της, εντάσσεται στη φιλοσοφία κατά το κοινώς λεγόμενον να εμφανίσει και να τεκμηριώσει την ύπαρξη δήθεν τουρκικών πληθυσμών και μάλιστα καταπιεζομένων, τους οποίους θα εκμεταλλευτεί την κατάλληλη στιγμή προς ίδιον όφελος.

Στη Ρόδο η απόπειρα περνά μέσα από τον λεγόμενο Πολιτιστικό Σύλλογο Μουσουλμάνων Ρόδου «Η ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ» που κινείται ξεκάθαρα για τη διάδοση των ιδεών του τουρκισμού. Πρόσφατο παράδειγμα της δραστηριότητας του συλλόγου αυτού ήταν η εκδήλωση στις 7 Οκτωβρίου για να τιμηθεί η ημέρα της μητρικής γλώσσας.

Οι προσπάθειες χειραγώγησης της μουσουλμανικής κοινότητας στη Ρόδο δεν έρχονται ως κεραυνός εν αιθρία, αφού είναι γνωστό ότι η γειτονική Χώρα διαμέσου του Ελβετού Βουλευτή Andrea Gross που είναι μέλος της Επιτροπής Νομικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης προσπαθεί να δημιουργήσει μειονοτικό ζήτημα στη Ρόδο και στην Κω. Απροκάλυπτα δε τον Αύγουστο του 2010 ο Υπουργός των Εξωτερικών Ahmet Davutoğlu, σε ιδιωτική επίσκεψη στη Ρόδο, παρουσία του Δημήτρη Δρούτσα δήλωσε: Είμαστε σαν μια οικογένεια Τούρκοι και Έλληνες, καθώς μοιραζόμαστε την ίδια γεωγραφία, το ίδιο τουριστικό περιβάλλον και την μακραίωνη πολιτιστική κληρονομιά. Δυστυχώς ο κύριος Δρούτσας δε βρήκε το κουράγιο να ψελλίσει ούτε μια λέξη. Σταθερός στην πολιτική του ο κύριος Davutoğlu στην πρόσφατη σύνοδο των υπουργών της Ισλαμικής διάσκεψης (ΟΙC) δεν ξέχασε να αναφερθεί αναδεικνύοντας με ιδιαίτερη έμφαση τις δήθεν δυσκολίες που αντιμετωπίζει η μουσουλμανική κοινότητα στη Θράκη και ο μουσουλμανικός πληθυσμός τουρκικής καταγωγής που ζει στα Δωδεκάνησα.

Και είναι επίσης η κατάλληλη στιγμή να αξιολογήσουμε και να αντιδράσουμε στις επαναλαμβανόμενες εκθέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, που μας ζητούν να συνεχίσει η Ελλάδα την αναπαλαίωση των ιστορικών μνημείων που ανήκουν στην Οθωμανική Περίοδο, όταν συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, αφού πρόσφατα στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης στη Χώρα μας ο Υπουργός Πολιτισμού κύριος Τζαβάρας από το Π.Δ.Ε. χρηματοδότησε με το ποσόν του ενός εκατομμυρίου ευρώ (1.000.000€) την αποκατάσταση του Τεμένους Ρετζέπ Πασά στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου. Αλήθεια γιατί το Συμβούλιο της Ευρώπης δε νοιάζεται το ίδιο για τα Βυζαντινά – Ελληνικά Μνημεία στην Τουρκία, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την απόφαση για κατεδάφιση του ναού του Αγίου Νικολάου στη Αλικαρνασσό σημερινό Bodrum; Τελικά η υποκρισία ξεχειλίζει και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Γιατί κύριοι του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν ασχολείσθε με τον ομογενειακό πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου που απέμειναν μετρημένες ψυχές;

Δυστυχώς τα κυρίαρχα ευρωπαϊκά κράτη, για λόγους γεωπολιτικούς και συμφερόντων προστατεύουν το υπεύθυνο τουρκικό κράτος, επιβάλλουν τη σιωπή στους διεθνείς οργανισμούς και γίνονται συνένοχα των αδικημάτων που διαπράχθησαν και διαπράττονται στη Χώρα αυτή.

Η μεθοδευμένη αυτή τακτική της Τουρκίας, που δυστυχώς βρίσκει συμμάχους

·            Για την δήθεν καταπίεση της μουσουλμανικής κοινότητας στη Θράκη, στη Ρόδο και την Κω, την οποία προσπαθεί να μετατρέψει σε τουρκική μειονότητα.

·             Το  casus belli για το αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει στο Αιγαίο τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπεται από το Δίκαιο της θάλασσας.

·             Η θέση ότι το Καστελλόριζο δεν έχει ΑΟΖ.

·            Οι συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο, αέρα και θάλασσα.

·             Η αμφισβήτηση της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας, καθώς και

·            Η  πρόσφατη κυνική και πέρα από κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου αμφισβήτηση ότι 152 νησιά της Χώρας είναι τουρκικά και για 16 από αυτά γίνονται διαπραγματεύσεις.

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν  με τον πιο σαφή τρόπο ότι η γειτονική Χώρα ανεξάρτητα αν στην Κυβέρνηση βρίσκονται οι Κεμαλιστές ή τα τελευταία χρόνια οι Ισλαμιστές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είναι διεθνής ταραξίας και έχει σταθερούς στόχους στην εξωτερική της πολιτική, στόχοι που στρέφονται σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Γι’ αυτό πρέπει επιτέλους η πολιτική τάξη της Χώρας μας να βρει τρόπους ανάλογης αντίδρασης στην αντιμετώπιση αυτής της απαράδεκτης συμπεριφοράς της Τουρκίας, ενθυμούμενη πάντα ότι η γειτονική Χώρα δεν βιάζεται στην επίτευξη των στόχων της γιατί ακολουθεί πιστά την παλιά καλή τακτική του Βαγιαζήτ του Α΄ που προσονομάστηκε Κεραυνός. 

Γι’ αυτό εμείς, ως έθνος, ας σφίξουμε τα δόντια και παρά τα όσα δεινά βιώνουμε στον οικονομικό τομέα από τα μνημόνια, να χαράξουμε μια αποτελεσματική εθνική στρατηγική που πρέπει να την επικαιροποιούμε παρακολουθώντας τις εξελίξεις γύρω μας, όσο και ευρύτερα και η οποία πρέπει να έχει τους παρακάτω σταθερούς άξονες διαχρονικά:

1.         Ουσιαστική ανάπτυξη στη Θράκη και σε όλα τα νησιά του Αιγαίου από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο χωρίς την αποψίλωση των κρατικών υπηρεσιών από αυτές τις περιοχές.

2.         Διατήρηση της ποιοτικής και ποσοτικής ισορροπίας δυνάμεων στο Αιγαίο και στη Θράκη, ανεξαρτήτως οικονομικών θυσιών του ελληνικού λαού, γεγονός που προϋποθέτει επιτέλους ότι οι προμήθειες των πανάκριβων οπλικών συστημάτων πρέπει  να γίνονται με απόλυτη διαφάνεια και πάνω απ’ όλα με διακομματικό έλεγχο.

3.         Επαναφορά με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας – Κύπρου

4.         Σταθερή και διαχρονική καταγγελία και ανάδειξη της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας από τις διπλωματικές μας αρχές σ’ όλο τον κόσμο.

Αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον, προκειμένου να διασφαλίσουμε τη Θράκη, το Αιγαίο, τα νησιά μας και τον ορυκτό μας πλούτο, μιας και η Τουρκία εξοπλίζεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για να μπορεί να επιβάλει τα άνομα γεωπολιτικά της συμφέροντα, όχι μόνο στη Θράκη, στο Αιγαίο, στα νησιά μας, αλλά και ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο.