Π.χ
*τί θα λεγόταν σε εμάς αν λάμβαναν χώρα τέτοιες εκδηλώσεις;
*πως θα το αντιμετώπιζε η "προοδευτική" μερίδα του λαού;
*αυτοί δεν είναι οι αυριανοί "ευγενικοί" τούρκοι που θα μας εξυπηρετούν όταν θα πηγαίνουμε για τουρισμό στην Χώρα τους;
* γιατί οι δικοί μας, συνήθως, γιορτάζουν όταν ΔΕΝ πάνε Στρατό;
Νέτγκαζέτε 1-12-2010
Στο χωριό Κεμικλίντερε της Μαγνησίας η τελετή ξεπροβοδίσματος δεν περιλαμβάνει κομβόι αυτοκινήτων και κόρνες, αλλά γίνεται με ένα έθιμο που κρατάει 150 χρόνια. Η τελετή για τους 9 νέους που θα πάνε στο στρατό στο 800 κατοίκων χωριό Κεμικλίντερε, κράτησε δύο μέρες. Στο πρόγραμμα που είχαν ετοιμάσει ο μουχτάρης του χωριού Γιλντίζ Μπασαγίλ και ο ιμάμης Ομέρ Τσοραπλί μετείχε όλος ο κόσμος του χωριού. Για να μην υπάρξει οποιοδήποτε επεισόδιο κατά το γλέντι, ο μουχτάρης του χωριού απαγόρεψε για δύο μέρες την πώληση και χρήση οινοπνευματωδών. Η απαγόρευση ανακοινώθηκε στον κόσμο του χωριού από τα ηχεία του γραφείου του μουχτάρη. Το πρόγραμμα άρχισε με ενός λεπτού σιγή και με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου και ακολούθως σε εφαρμογή των εθίμων του χωριού έγινε παράδοση-παραλαβή της σημαίας. Νέος που πριν από λίγο καιρό είχε πάρει απολυτήριο από τον στρατό, πήρε τη σημαία, και αφού την φίλησε, την έβαλε στο μέτωπο του και αργότερα την παρέδωσε σε έναν από τους νέους που θα πάνε στον στρατό και του είπε ¨ Η πατρίδα παρακαταθήκη σε εσάς¨. Μετά την παράδοση-παραλαβή, παρουσιάστηκε η αφίσα του Ατατούρκ μεγέθους 3 επί 5 μέτρων που ετοίμασε ο μουχτάρης του χωριού. Αργότερα η τελετή πέρασε στο κρέμασμα εσάρπας. Γυναίκες του χωριού έχοντας μαζί τους εσάρπες τις κρέμασαν στο λαιμό των νέων που θα πάνε στον στρατό. Σε κάθε έναν δωρίθηκαν περίπου 50 με 60 εσάρπες. Χόρεψαν μαζί με τον κόσμο του χωριού, ενώ οι μητέρες τους, τους έβαλαν στα χέρια τους κινά. Οι μάνες των στρατιωτών θρήνησαν, βάζοντας κινά στον μεσαίο δάχτυλο και στον δείχτη των παιδιών τους.
Την δεύτερη μέρα της τελετής όλος ο κόσμος του χωριού, τις πρώτες πρωινές ώρες μαζεύτηκε στην πλατεία του χωριού για να ξεπροβοδίσουν τους στρατιώτες. Οι στρατιώτες επισκέφτηκαν τον τάφο του Κοτζά Μπεκτάς –έζησε πριν από 700 χρόνια και θεωρείται άγιος άνθρωπος- και προσευχήθηκαν. Οι νέοι πήγαν στο σπίτι του χωριού που ονομάζεται ¨Οτζακ¨ και πήραν από τον ιδιοκτήτη ένα συμβολικό ποσό με τον όρο να το επιστρέψουν μετά την θητεία. Αυτό έχει τη σημασία του ¨Αφού τελειώσω με ασφάλεια την θητεία μου, θα γυρίσω στο χωριό μου για να πληρώσω τα χρέη μου¨
Αργότερα μαζί με όλο τον κόσμο του χωριού, βρέθηκαν στην πλατεία του χωριού, και προσευχήθηκαν μπροστά στο τζαμί του χωριού.
Μετά την προσευχή έγινε μια πορεία με τους στρατιώτες μπροστά και τον λαό του χωριού από πίσω έως τον δρόμο Σμύρνης-Κωνσταντινούπολης. Εδώ μετά τους αποχαιρετισμούς, τουρκικές σημαίες κρεμάστηκαν στους ώμους των νέων.Οι υποψήφιοι στρατιώτες, χωρίς να κοιτάξουν καθόλου πίσω τους, ανέβηκαν στο λεωφορείο και πήραν το δρόμο για το στρατόπεδο. Οι χωρικοί αφού έριξαν νερό στο δρόμο των νέων, επέστρεψαν στο χωριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου