τουρκο-ποίηση

Το παρακάτω τουρκοποίημα πέραν του ότι αποδεικνύει την απύθμενη "καλλιτεχνική" φλέβα των τούρκων , που τόσο ομοιάζουν με αυτή των πιθήκων, μας (ξανα)θυμίζει και το πραγματικό πρόσωπο αυτών με τους οποίους θέλουμε να κάνουμε "συνεργασίες", "φιλίες" κλπ "ανοίγματα".

 Εξαιρετικά αφιερωμένο σε Δημάρχους που κόπτονται για τουρκοαδελφοποιήσεις, στους πολιτικούς μας που μας ωθούν στην αγκαλιά της Άγκυρας, στα βόδια-τηλεθεατές των τουρκοσήριαλ, στους αριστερίζοντες (με δεξιές τσέπες και ακροδεξιά μυαλά) που πάνε να μας πείσουν πως ο φασισμός είναι κάτι που δεν συμβαδίζει με την τουρκία και γενικώς σε όλους τους παρατρεχάμενους (καθηγητάδες, δημοσιογράφους. "ακτιβιστές", ΜΚΟ κλπ) του συστήματος.

Προσοχή: το παρακάτω ποίημα είναι αληθινό, πολύ γνωστό στην γείτονα και διδάσκονταν και στα σχολεία της.

 Απολαύστε "τέχνη":

 

ΤΟ ΜΙΣΟΣ
Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ’ αυτόν τον κόσμο
δε βγαίνει μα το Θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο
δε βγαίνει μα το Θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός σκοπός μου
σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα
δε βγαίνει μα το Θεό αυτό το μίσος από μέσα μου
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα
τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα
εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές
δε βγαίνει μα το Θεό αυτό το μίσος από μέσα μου
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος
και πόση κακοήθεια φωλιάζει μες στο μυαλό του Έλληνα
πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους
δε βγαίνει μα το Θεό αυτό το μίσος από μέσα μου
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου,
ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στην κόλαση
εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σχοινί
δε βγαίνει μα το Θεό αυτό το μίσος από μέσα μου
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!
 

BEHCET KEMAL CAGLAR