η τέχνη δεν έχει όρια...

Τίτλος: οι χρυσομαλάκες

Θέλεις από αρχιγιαλαμάς, να γίνεις Μάρλον Μπράντο;

Θέλεις από τον τραχανά, να πάς στο αβοκάντο;

Ήρθε για σένα ο χρυσός, ήρθε η Ελ Ντοράντο.

         

Θέλεις να σε πληρώνουμε, να κάνεις και μαγκιά;

Θέλεις όταν θα κλάνουμε, να βάφεις την κλανιά;

Τότε να έρθεις στον χρυσό, συζήτηση καμμιά.

Θέλεις να είσαι υπάλληλος, να πιάσεις την καλή;

Θέλεις να σε λαδώνουμε, να βγαίνεις στο γυαλί;

Έλα σε μας σε κάνουμε, Τζορτζ Κλούνεϊ και Μπρους-Λή.

Θέλεις να σε χρυσώσουμε, να γράφεις μαλακίες;

«πως ο χρυσός είναι καλός» και άλλες αηδίες;

Κρύψε το φτυάρι προς στιγμήν, μετά θα ‘ρθουν κηδείες.

Ελάτε όσοι θέλετε να βρείτε εδώ δουλειά,

να μάθετε να παίζετε και αλλωνών  πουλιά,

των φαλακρών των Καναδών και του πατσοκοιλιά.

Η μέθοδος είναι απλή, πάντα πετυχημένη.

Εμείς θα σας λαδώνουμε, μα θα ‘χουμε χεσμένη

εσάς, αυτούς, τον τόπο σας κι όλην την Οικουμένη.

Πληρώνουμε χρυσοσύλλογους κ’ άλλες πρωτοβουλίες

και έχομεν το φάρμακο, στις πάσες μαλακίες,

άρθρα να γράφετε πολλά, μνημεία στις βλακείες.

Εμείς θα σας πληρώνουμε για πλύσεις εγκεφάλων

και θα πλουτίζουμε πολύ με τον χρυσό των άλλων.

Θα σας κερνάμε κόρνε-μπιφ μα και χαλβά Φαρσάλων.

Τέλος θα σας ζητήσουμε να γράφετε κοτσάνες.

Κείμενα, εκθέσεις, ποιήματα γι’αυτά να είστε μάνες.

Δίνουμε τίτλους γλειψίματος και Όσκαρ απ’τις Κάννες

κι αν παρεξηγηθήκατε και θέλετε να πάψω

καί τον χρυσό και΄σας μαζί στα μούτρα θα σας κλάσω

κ' ύστερα θά 'βρω γκόμενα που θα την λένε Βάσω...