τσοχατζοπουλο-ποίηση

O Tσοχατζόπουλος

Της φυλακής τα σίδερα
 είναι για τους λεβέντες

κι όχι για ‘μέ τον φουκαρά
 που κλάνω όλο μέντες.

Τι έκανα ο δυστυχής
 κι αξίζω τέτοια μοίρα;

Σιγά τα ωά και τα λεφτά,
 λίγα φραγκάκια πήρα.

Εγώ βρε διέπρεψα παντού,

με τρώει η πίκρα του καημού

στην Βίκυ χάριζα μπιζού

κι ας έχω φάτσα σα μαϊμού.

Έλεος κύριε δικαστά, με αδικείται σφόδρα

εντάξει, είχα την αδυναμία μου στο χρήμα και στη φόδρα.

Τώρα όμως έβαλα μυαλό, δεν θα το ξανακάνω

δεν θα ψωνίζω απ’ τον Γκωτιέ, θ’αφήσω τον Φουστάνο.

Βγάλτε με ωχ κι αμάν αμάν

δε θέλω να παίζω άλλο κουμ καν

μ’ έναν που  λεν «Κωλομπαράν»

και με τον γιό του Τσάκι Τσάν

Εντάξει όλα θα τα πώ και θα τα ομολογήσω

αρκεί να πάψει η φωνή: «έλα να σε γα@@σω»

Θα πώ πού έκρυψα λεφτά, να μάθει ο κόσμος όλος

γιατί κουράστηκα πολύ, να με πονά ο κώλος.

Το ΄χω παράπονο κρυφό

το μόνο λαμόγιο είμαι γώ;

Οι άλλοι την βγάζουν στον αφρό

κι εγώ κοιμάμαι μ’ εκατό...

Αναπολώ μελαγχολώ σαν σκέφτομαι ποιος ήμουν

σαν Υπουργός σαν βουλευτής όπου περνώ να σκύβουν

Τώρα φρικάρω στην στενή κι ο πισινός πονάει

τζάμπα τα πήρα τα λεφτά, ο γιός μου θα τα φάει…

Όλες τις τύχες τις καλές

μόνο ο χαζός τις έχει

Διδάσκει στις Αμερικές

και ‘μενα μ’ έχει χέσει.