ο Εμίρης κι ο Μπατίρης

Μάνα σαν έρθει ο δοσατζής, να μην μου τον πικράνεις.

 Βάλτου φαί, βάλτου πιοτί κι αέρα να του κάνεις.

Πέστον μανούλα μ΄ πέστονε πως είμαι μπατιράκι, 

μόλις προχθές με διώξανε  που δούλευα τσιράκι

Κλάψε μανούλα μ΄κλάψε με μήπως και μας αφήσει,

άλλη φορά να ξαναρθεί, όταν θα φύγ΄ η κρίση.

Κι άμα θα φύγει ο δοσατζής κι έρθει ο Εμίρης,

πέστον «σαλαμαλέκομ» μάνα μου και βάλτον στο τσαντίρι σ΄

Δώστου χαλβά και καβουρμά, δώστου και κόκα κόλα.

κλάψου μανούλα μ΄ και σ΄αυτόν να μετανιώσει γι΄όλα.

Κι αν μπαϊλντίσει μάνα μου και πεί  «παρά χαλάλι»

να τον κεράσεις και φοντάν να μας ξανάρθει πάλι

Μα αν ο Εμίρης τσατιστεί και πεί «δραχμή καμμία», 

δώστου κλωτσιά στα αχαμνά κάτω απ’ την κελεμπία.

Καλά τα λες βρε γιόκα μου μα με στεναχωρείς.

Με κλάμματα και γαλιφιές νομίζεις θα σωθείς;

Τον δοσατζή μην φοβηθείς, ούτε και τον Εμίρη,

μήτε τον Εβραιοαμερικανό και τον τουρκοβεζύρη.

Κοίτα εσύ ν’ αντρειωθείς  και τα μυαλά σ’ να αλλάξουν,

κι ύστερα όλοι αυτοί οι «τρομεροί», μια μάντρα θα σε κλάσουν

Μα αν επιμένεις να γενείς γιουσούφης και γλυφτράκι

 πάντα θα σε παραπετούν και θα ΄σαι μπατιράκι.