ανεπιθύμητο πρόσωπο η Ελισσάβετ της Αγγλίας

του Δημήτρη Στεργιούλη

Επίτιμου Διευθυντή

2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου

«ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ»

Το Φεβρουάριο του 1957, το κακουργιοδικείο των Άγγλων αποικιοκρατών στη Λευκωσία καταδίκασε σε θάνατο τον έφηβο αγωνιστή της ΕΟΚΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη.

Το παράπτωμα στο οποίο υπέπεσε ο Παλληκαρίδης ήταν η συνειδητή άρνησή του να αναγνωρίσει τη δεσποτεία των Άγγλων στο νησί του, την οποία και πολέμησε με τη γραφίδα και το όπλο.

΄Οσον αφορά στο ότι ο Παλληκαρίδης κατά τη σύλληψή του μετέφερε ένα γρασαρισμένο οπλοπολυβόλο Μπρεν , γύρω από το οποίο στοιχειοθετήθηκε το σε βάρος του κατηγορητήριο από τους αποικιοκράτες , είναι θέμα που δεν αντέχει στη βάσανο της κριτικής και είναι καταγέλαστο το γεγονός ότι αυτό στάθηκε αφορμή και αιτία για να σταλεί στο θάνατο ένας έφηβος, που δεν πρόλαβε καν να λογιστεί νέος.

Και ο μεν νόμος –παρά την παγκόσμια κατακραυγή-”ακολούθησε την πορεία του” και ο Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε τα μεσάνυχτα της 13ης προς την 14η Μαρτίου του 1957 στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας.
Σημαιοφόρος της παγκόσμιας κατακραυγής για την καταδίκη του Παλληκαρίδη σε θάνατο, αλλά και της οικουμενικής εκστρατείας για να δοθεί χάρη στον έφηβο επαναστάτη ήταν ο Αμερικανός Βουλευτής της πολιτείας Πενσυλβάνια των Η.Π.Α. Foulton .

Δυστυχώς τις εκκλήσεις της Βουλής των Ελλήνων, αλλά και προσωπικοτήτων διεθνούς κύρους από όλο τον κόσμο, καθώς και την έκκληση σαράντα βουλευτών του Εργατικού Κόμματος της Αγγλίας, η βασίλισσα Ελισάβετ τις προσπέρασε ασυγκίνητη . Και για να φανταστείτε το μέγεθος της αναλγησίας , όχι μόνο αρνήθηκε να δώσει χάρη στον έφηβο αγωνιστή , αλλά αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα του πατέρα του εθνομάρτυρα ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ, να του παραδοθεί η σορός του παιδιού του , για να ταφεί σύμφωνα με τις παραδόσεις του λαού μας και της πίστης μας.

Και αφού ο «άνομος νόμος» της αγγλοκρατίας έπρεπε να πάρει το δρόμο του ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ τον βάδισε όρθιος και περήφανος, ανυποχώρητος και αταλάντευτος από τις αρχές του πατριωτικού του καθήκοντος. Στάθηκε απτόητος κι ατάραχος κάτω από το ικρίωμα. Κοίταξε κατάματα το θάνατο κι εκείνος χαμήλωσε το βλέμμα του. Ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ πέρασε στο πάνθεο των ηρώων, των αθανάτων του Έθνους των Ελλήνων ψάλλοντας τον Εθνικό μας Ύμνο και έκτοτε παραμένει και θα παραμείνει στο διηνεκές παγκόσμιο σύμβολο λευτεριάς. Σύμβολο κάθε ελευθερόφρονα ανθρώπου και κάθε καταπιεζόμενου λαού.

Η αγχόνη του Παλληκαρίδη έγινε σταυρός και σημάδι που θα καθοδηγεί όχι μόνο την ελληνική, αλλά την παγκόσμια νεολαία στο δρόμο του καθήκοντος, στο δρόμο του χρέους προς την Πατρίδα.

Κι αν οι Άγγλοι αποικιοκράτες έχουν τη σφαλερή εντύπωση ότι με τη φυσική εξόντωση του ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ πέτυχαν και το θάνατό του «πλανώνται πλάνην οικτράν». Ο ΈΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ ζει και θα ζει στον αιώνα τον άπαντα στην καρδιά κάθε Έλληνα, στην καρδιά κάθε πατριώτη όπου γης.

Συμπληρώθηκαν κιόλας πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια από τον απαγχονισμό του Παλληκαρίδη. Κι όμως ο μεγάλος στην ψυχή και στο φρόνημα ΕΚΕΙΝΟΣ έφηβος, ο οραματιστής και τραγουδιστής της λευτεριάς της Κύπρου, ζει ανάμεσά μας . Πολλά από τα επαναστατικά και λυρικά του ποιήματα έχουν μελοποιηθεί, έγιναν τραγούδια, έγιναν πατριωτικά θούρια. Σχολεία, Στρατόπεδα, Πολιτιστικοί Σύλλογοι, Αθλητικά Σωματεία, Δρόμοι, Πλατείες, , σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και σε ελληνικές παροικίες του εξωτερικού φέρουν το όνομά του. Για την προσωπικότητά του έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες . Ο Παλληκαρίδης πέρασε στην αθανασία. Αποτελεί το σέμνωμα ενός ολόκληρου λαού. Παρέμεινε για πάντα έφηβος. Τι λένε λοιπόν πέθανε; Ο Παλληκαρίδης δεν πέθανε. Δεν πέθανε ο αετός. ΖΕΙ, ΖΕΙ, και θα ΖΕΙ για να μας καθοδηγεί .
΄ Τα χρόνια πέρασαν. Και ως αδυσώπητος που είναι ο χρόνος άφησε τα χνάρια του αυλακώνοντας και το πρόσωπο της «μεγάλης άνασσας», της Ελισάβετ, η οποία διάγει ήδη την όγδοη δεκαετία της ζωής της και οσονούπω θα κληθεί και η ίδια από τον Παντεπόπτη Κύριο να πληρώσει ” το κοινόν για όλους τους ανθρώπους χρέος”.

Πώς θα παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού και τι είδους απολογία θα δώσει, για το πώς και γιατί δεν έστερξε να δοθεί χάρη στον Παλληκαρίδη, αλλά συναίνεσε να κοπεί το νήμα της ζωής του πάνω στο άνθος της ηλικίας του, είναι δική της υπόθεση.
Και ούτε γράφεται τούτο το άρθρο γι’ αυτό το λόγο.
Αλλού αποσκοπεί και καταγράφω το πού.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία των ημερών μας, που δεν έχω λόγους να πιστεύω ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, το φετινό καλοκαίρι θα γίνουν στο Πόρτο Χέλι οι γάμοι του Νικόλαου, γιου του έκπτωτου βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνου, και σ΄ αυτούς θα παραβρεθεί και η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ.
Το γεγονός ότι η Βασίλισσα των Άγγλων αρνήθηκε να χαρίσει τη ζωή σε ένα δεκαεννιάχρονο παιδί του Λαού μας ( κομμάτι του λαού μας είναι ο Κυπριακός Ελληνισμός), που αγωνιζόταν “παντί σθένει” για τη λευτεριά της Πατρίδας του, και λαμβανομένου υπόψη ότι ο θάνατος αυτού του παιδιού στέρησε από τα Ελληνικά Γράμματα, αλλά και την παγκόσμια λογοτεχνία , μια πολλά υποσχόμενη ποιητική προσωπικότητα, γνωστού δε όντως ότι το Πόρτο Χέλι, αλλά και η ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας συγκαταλέγεται στις περιοχές της Πατρίδας μας με ανεκτίμητη προσφορά στον υπέρ της Ελευθερίας της Ελλάδας Αγώνα και αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, θα πρέπει να οδηγήσει τον κ. Δήμαρχο Κρανιδίου, Δημοτικό Διαμέρισμα του οποίου αποτελεί το Πόρτο Χέλι, στην άμεση σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου του και για τους ανωτέρω λόγους να κηρύξει τη βασίλισσα των Άγγλων ανεπιθύμητο πρόσωπο στο Δήμο Κρανιδίου.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι στην ανωτέρω απόφαση θα πρέπει να δοθεί ευρεία δημοσιότητα για να καταδειχτεί για μια ακόμα φορά ότι “ο πολύπαθος λαός μας ακουμπά με δέος και σεβασμό στα κόκαλα και τα δάκρυα των εθνομαρτύρων μας και των ηρώων μας” και σε καμία των περιπτώσεων δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα σε βέβηλους λεηλάτες των Ιερών και Οσίων της Φυλής μας , όποιοι κι αν είναι αυτοί, να οδηγούν στην αγχόνη αμούστακα παλικάρια μας, που το μόνο τους έγκλημα ήταν ο αγώνας για την αποτίναξη του δυνάστη «για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά»